اخیرا طی گزارش های رسیده، شاهد این هستیم که فقر و ناتوانی اقتصادی، برخی دختران را به سالن های زیبایی کشانده تا موهای بلند خود را بفروشند.
به زبان ساده: قطعا واژه اکستنشن را شنیده اید، فرآیندی که در آن موی بلند به موی فرد وصل میشود تا موها بلندتر و زیباتر به نظر آیند. کسانی که اکستنشن‌کار هستند میدانند که موی طبیعی نسبت به موهایی با الیاف مصنوعی زیباتر و بهتر دیده میشوند.
کسانی که میخواهند اکستنشن مو انجام دهند هزینه ای حدودا ۲ تا چندمیلیون تومان کنار گذاشته اند تا بتوانند با پرداخت آن موهای زیبا و بلندی داشته باشند این یک طرف قضیه است ولی از سوی دیگر، ناتوانی در گذران امورات زندگی، بالا رفتن خرج و مخارج ها و اینکه شب میخوابی و صبح قیمت ها تغییر میکنند سبب شده تا تعدادی ای از بانوان اقدام به فروش گیسوان خود کنند. گیسوانی که سالها برای بلند کردن آنها زحمت کشیده اند.
از نگاه رفتارشناسی وابستگی بانوان به موهای خود یک اصل روانی است که از قدیم الایام مرسوم بوده و چه بسا زن جوانی که مجبور به فروش گیسوان خود می شود دچار افسردگی و ناهنجاریهای روحی بعدی شود.

چندین و چند سال است که شاهد آگهی‌های کلیه فروشی، کبد فروشی و اخیرا قرنیه فروشی بر دیوارهای شهر هستیم. افرادی که از شدت فقر مالی، ناچار به فروش اعضای بدنشان می‌شوند.
نمی توان منکر این شد فردی که با یک کلیه زندگی می کند در ادامه زندگی باید بیشتر مراقب سلامت خود باشد، نکات بهداشتی و سلامتی بیشتری را رعایت کند و از بسیاری از فعالیت های سنگین اجتماعی بپرهیزد. حالا تصور کنید فردی که با مشکل اقتصادی تن به چنین کاری می دهد آیا در آینده می تواند چنین محدودیت هایی را رعایت کند؟ از طرفی باید توجه داشت که حدود ۳۴ هزار بیمار کلیوی در کشور داریم و بیماری‌های کلیوی در کشور، حدود هفت درصد نسبت به سال‌های گذشته رشد داشته است که رقم بالایی محسوب می شود.

این آگهی ها دل هر شهروندی را به درد می آورد ولی مشکل از اینجاست که چرا مسئولین چشم خود را بر حقایق جامعه و مشکلات و معضلاتی از این قبیل بسته اند؟ چرا باید بحران را با بحران دیگر فراموش کنیم؟
همیشه گفتیم پیشگیری بهتر از درمان است. آیا گیس فروش امروز، فردا کلیه فروش نمیشود؟ آیا دولت نمیتواند همانند سایر کشورها تسهیلات کم بهره در اختیار ملت قرار دهند؟ طبق گزارش ها ایران یکی از کشورهایی است که نرخ سود بانکی در آن بالاست. آیا واقعا دولت توانایی حل این مشکل را ندارد یا به نوعی مشکل را از گردن خود وا کرده و نسبت به چنین معضلات که در اجتماع شاهد آن هستیم بی تفاوت است؟

چه شد که به اینجا رسیدیم؟ چرا باید دولت به قدری عملکرد بدی داشته باشد تا ما شاهد چنین اتفاقاتی باشیم؟