هر روز شاهد برگزاری جلسات مختلف توسط مسئولین و ارگان‌های مختلف هستیم با عناوین دهن پرکن و تبلیغ‌گونه، به اسامی جلسات زیر نگاه کنید:

• ستاد ساماندهی امور جوانان
• جلسه کارگروه ویژه ساخت‌وسازهای غیرمجاز
• جلسه شورای برنامه‌ریزی و توسعه
• جلسه ستاد مقابله با بیماری کرونا
• جلسه سرمایه‌گذاری
• جلسه تنظیم بازار و کمیته اقتصادی
• جلسه شورای فرهنگ عمومی
• جلسه کارگروه عمرانی
• جلسه توسعه صادرات غیرنفتی
• جلسه شورای اطلاع‌رسانی
• جلسه صیانت از حقوق شهروندی
• جلسه کارگروه توسعه روستایی
• و ده‌ها جلسه این‌چنینی

هر جلسه با حضور ده‌ها مدیر و معاون کوچک و بزرگ از ارگان‌های مختلف از استانداری هر استان بگیر تا کوچکترین ارگان دولتی که همگی درگیر این جلسه هستند و روزانه در کمترین حالت یک ساعت از وقت خود را جدای از وقتی‌که برای حرکت از ارگان مربوطه تا محل جلسه صرف می‌کنند، به آن اختصاص می‌دهند.
بنا به قوانین کارمندان دولت، هر شخص حاضردر جلسه، حق جلسه‌ای بابت حضور درجلسات بخصوص جلسات خارج از ارگان محل خدمت دریافت می‌کند.
از آن گذشته، هر کدام از جلسات در سال، در خوش‌بینانه‌ترین حالت ۴ بار بصورت عادی برگزار می‌شود و اگر آمار جلسات یهویی، خارج از برنامه و فوق‌العادن نیز اضافه شدن حتی می‌توان به آمار رویایی هر روز بیش از یک جلسه بیرون از اداره برای هر مدیر و معاون هم البته با کمی اغماض برسیم.

مدیر اداره ایکس در جلسه ستاد ساماندهی امور جوانان: اشتغال جوانان باید اولویت دستگاه‌های اجرایی باشد
این جمله در تمام جلسات گفته ولی ارزش آن فقط به آن جلسه است نه در واقعیت

جدای از این وقتی که این مسئولین برای جلسات صرف می‌کنند، هر جلسه، کار مردم “ارباب رجوع” نیز به تاخیر افتاده و وقت گرانبهایی که از قدیم به آن لقب “طلا” داده‌اند نیز بدون نتیجه و به دلیل اهمال‌کاری مدیر یا معاون بی سرانجام باقی می‌مانند.

از این موارد که بگذریم، پایان تمامی جلسات منهای امضای تمام حاضرین، به نتایجی ختم می‌شود که هر بار فقط در پایان جلسه به آن استناد می‌شود و در واقعیت خبری از آن نیست؛
بگذریم که در بیشتر جلسات برای کاهش پیامدهای منفی اتفاقات و واقعیت‌ها، منتج به حذف آمارها، اطلاع‌رسانی‌ها و یک یا چند تکذیب زیبا و عامه پسند می‌شود.

به عنوان مثال حذف اعلام آمارهای مربوط به تعداد طلاق در جامعه، حذف رسانه‌ها از جلسات، کن‌فم‌لم‌یکن کردن دعوت از منتقدین، افزایش سختی‌ها و بروکراسی‌های اداری، جایگزینی دریافت هزینه در ازای تخلف، تکذیب گرانی در بازار با ارائه نمودارهای رنگارنگ و امثالهم نهایت تصمیماتیست که مدیران در این جلسات به نام مردم و جامعه و به کام خود می‌گیرند.

تا یادم نرفته، مهم‌ترین اتفاقات جلسات، صرف یک لیوان چای قندپهلو، سابقا یک شیرینی و شیرین‌ترین رویداد جلسه حق جلسه بیرون از محل خدمت است که کام جلسات را برای حاضرین بسیار شیرین‌تر می‌کند.

هرچقدر هم در مورد اتفاقات فردای جلسات پرس‌وجو کنید، نمی‌توانید اتفاقی را پیدا کنید که تنها با یک جلسه حل شود و کم‌کم فقط برای حذف یک امضا از بروکراسی اداری یک اتفاق معمول به چند سال جلسه بی‌سرانجام نیاز است که تازه با تغییر مدیران و یک مخالفت مقام بالاتر، به هیچ و پوچ تبدیل می‌شود.

بهرحال باید دید تا کی مدیران و مسئولین ساده و بی‌آلایش که سختی زندگی مردم و جامعه و بحران و مشکلات در هم برهم را نچشیده‌اند، کی از این جلسات هیچ و پوچ دست خواهندکشید و بطور واقعی برای حل مشکلات فراوان مردم کمرهمت خواهند بست اتفاقی که مشخص نیست دلیل اجرایی نشدن آن چیست.

ای‌کاش همین مدیران که فقط حرف‌های زیبا می‌زنند کمی از حقوق چند ده میلیونی خود دست برداشته و بخشی از آن را به مردم، جامعه و کمک به اشتغال و زندگی راحت آحاد ملت اختصاص دهند و کمی هم سختی بکشند تا شاید از این پس تصمیماتی درست و عاقلانه بگیرند.

و این را بدانند که هرروز دیر است برای چنین بازگشتی