به گزارش پایگاه خبری اورمیه و به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، عیسی کلانتری با بیان که کارشناسان از سال ۷۶ درباره خشک شدن دریاچه اورمیه در سال ۹۵ هشدار داده بودند، گفت: «در سال ۸۹ در نامه ای به مقام معظم رهبری درباره عواقب خشک شدن دریاچه اورمیه به ایشان توضیح دادم و نوشتم که خشک شدن این دریاچه باعث تهدید سلامت مردم است.»

وی افزود: «در بحث خشک شدن دریاچه اورمیه، اقتصاد و کشاورزی در مقایسه با سلامتی مردم اهمیت چندانی ندارند، زیرا که اگر این دریاچه خشک می شد و روند احیای آن به سرانجام نمی رسید، تا شعاع بسیاری سلامت مردم به جد تهدید می شد.»

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با بیان این که بر اساس گزارش دامپزشکی استان آذربایجان غربی، در سال ۹۴، سرطان پوستی در حیوانات شمال غربی دریاچه اورمیه، در مدت دو سال، بیست و هشت برابر افزایش داشته است، اظهار داشت: «با خشک شدن دریاچه اورمیه سلامتی میلیون ها نفر به خطر می افتاد. به طوری که تا شعاع صدو سی کیلومتری از هر طرف این دریاچه، سلامت مردم تهدید می شد. این یعنی ترکیه و نخجوان هم درگیر پیامدهای خشک شدن این دریاچه می شدند.»

معاون رئیس جمهور با اشاره به اینکه بی توجهی به توسعه پایدار باعث خشک شدن دریاچه اورمیه شد، گفت: «در کشور ما با دید تک بعدی به تولید و همچنین با نادیده گرفتن این اصل که توسعه باید پایدار باشد، تصمیماتی گرفته شد که عواقبش خشک شدن دریاچه اورمیه و به خطر افتادن سلامت مردم بود.»

وی با بیان این که در سال ۹۲ میلادی در کنفرانس ریو تصویب شد که حداکثر مجاز برداشت هر کشور از آب های تجدید پذیر، چهل درصد باشد، اظهار داشت: «متاسفانه ما در ایران صد و سه درصد از آبهای تجدید پذیر کشور را استفاده می کنیم. این یعنی ما داریم از سهم نسل های آینده هم استفاده می کنیم و این با توسعه پایدار همخوان نیست.»

کلانتری با هشدار در این باره که با این میزان مصرف آب، در مناطقی از کشور عملاً کشاورزی تعطیل خواهد شد، گفت: «موضوع تصحیح الگوی مصرف آب های تجدید پذیر یکی از مسائلی بود که نتوانستیم درباره آن کاری کنیم و اگر این رویه را اصلاح نکنیم برای نسل‌های آینده هیچ چیز را باقی نخواهیم گذاشت و در برابر آنها مسئولیم.»

وی با تاکید بر این که کل مهاجرین جنگ هشتصد و هشتاد هزار نفر بود، افزود: «اگر دریاچه اورمیه خشک می شد، باید ۵ میلیون نفر برای آنکه سلامت شان تهدید نشود، جابجا می شدند. چون اگر این اتفاق نمی افتاد بیماری های بسیاری سلامت مردم را به خطر می انداخت. به عنوان مثال بیماری آلبیدو، چشم را نابود می کرد یا فشار خون مردم شهر تبریز ظرف دو سال یک دهم بار افزایش پیدا کرد.»

کلانتری اضافه کرد: «همین ها باعث می شد که آنجا قابل سکونت نباشد. ما به خاطر این که حق نداشتیم آرامش مردم را به هم بریزیم و خیال شان را مشوش کنیم، در آن زمان نمی توانستیم این مسائل را بگوییم ولی الان که روند احیا به سرانجام رسیده است، باید اینها را بیان کرد.»

این مقام محیط زیستی تغییر درجه حرارت را از دیگر پیامدهای خشک شدن دریاچه اورمیه عنوان کرد و گفت: «اگر دریاچه خشک می شد، تفاوت دمای تابستان و زمستان تا هفت درجه هم می رسید و این تفاوت دما باعث می شد که نه تنها اکوسیستم از بین می رفت بلکه آنتی بیوتیکها از کار می افتاد و مقاومت ژنتیکی انسان دچار اختلال می شد.»

عیسی کلانتری در پایان وظیفه نمایندگان، مخصوصاً نمایندگان استان های حاشیه دریاچه اورمیه را در حفظ و حراست از این دریاچه سنگین دانست و گفت: «ما هم دریاچه اورمیه را حفظ کردیم و هم توانستیم با تصحیح الگوی مصرف آب کشاورزان، کاری کنیم که در کشاورزی آن منطقه با صرفه جویی آب، ۱۸ درصد کارایی بیشتری داشته باشد. اکنون وظیفه نمایندگان است به خاطر مردم منطقه و صیانت از سلامت آنها در حفظ و احیای دریاچه اورمیه کوشا باشند و در این راه به سازمان حفاظت محیط زیست کمک کنند.»