اگر به چرایی ناراحتی برخی از جریان های تندرو و رادیکال داخلی کشور به پیروزی جو بایدن در انتخابات آمریکا بپردازیم به چند نکته مهم و اساسی بر می‌خوریم.

ترامپ و رفتارهایش برای جریانات تندروی داخلی حکم جاده صاف کن را داشت و در صورت تداوم حضور ترامپ در کاخ سفید یک کرسی ریاست جمهوری اقتدارگرا با محوریت تقابل صد در صدی در اختیار این جریان می گذاشت.

اما پرده اخر داستان سیاسی آمریکا برای این جریانات به یک تراژدی تبدیل شد و قهرمان نمایش سیاسی جریان تندرو از صحنه سیاسی آمریکاحذف و این جریان را وارد یک شک استراتژیک سیاسی کرد! چرا که حضور جو بایدن رقیب سیاسی ترامپ اجازه تداوم سناریو حمله به دولت فعلی و تشدید نا امیدی داخلی به آینده کشور همزمان با تحریم های سنگین ترامپ را از آنها تا حدودی میگرفت.

جو بایدن با لبخندهای فراوان و انتخاب افراد معتدل و میانه رو و آگاه نزدیک به تفکرات حمایتی از ایران در کابینه خود عملاً تمامی بهانه ها و فرصت ها و راه های در رو ایران را برای فرار از مذاکره، از نگاه دیگر کشورهای جهان و شورای امنیت را می بندد.

به عبارتی جو بایدن با یک رفتار دقیق و سنجیده سیاسی پیش می رود، رفتارهایی که قابل مقایسه با ترامپی که سیاست هایش غیر متعارف و خارج از چهار چوب ها بین الملل بود نیست؛ رفتارهایی که باعث منزوی شدن آمریکا در مجامع بین المللی شده بود.

باید دقت کرد در زمان ریاست‌جمهوری جو بایدن ریسک تداوم ماجراجویی های سیاسی داخلی و خارجی جریانات رادیکال و تند روی داخلی مخالف مذاکره که بر طبل تقابل می کوبند بسیار افزایش خواهد یافت و هزینه‌ های سیاسی و اقتصادی که بایدن می تواند برای این دست رفتارهای جریانات سیاسی فوق در مجامع بین المللی برای کشور ایجاد کند بسیار سنگین تر مهلک تر و فراگیر می تواند باشد

بایدن با رعایت اصولی که ترامپ همه آنها را زیر پا گذاشته بود به سرعت چهره سیاسی آمریکا را در مجامع جهانی دوباره احیا می کند و دوباره کاخ سفید توان ایجاد اجماع جهانی بر علیه یک کشور خاص را باز پس خواهد گرفت .

پس می توان گفت: بایدن به مراتب خطرناکتر از ترامپ برای تدام ماجراجویی های سیاسی عده ای تندرو در داخل کشور است؛ که می تواند ایران را همچون زمان اوباما با سنگین ترین تحریم های بین المللی و کشاندن پرونده هسته ای کشور به شورای امنیت مواجه سازد و ایران را به کنج انزوای سیاسی و اقتصادی با اجماع جهانی هدایت کند با این تفاوت که شرایط فعلی کشور از نظر تورم و تاب‌آوری اجتماعی در خصوص فشارهای وارده به توده جامعه با زمان اوباما قابل قیاس نیست.