سیاست ورزی همواره دارای الزاماتی است. مبانی و چارچوب علم سیاست بخصوص روایتی که از جنبه های رئالیستی آن در حوزه روابط بین الملل می شود به شما می آموزد که انتخاب های بسیار محدودی دارید و بایستی با نگاهی کلان و با زاویه دیدی که افق های دور دست را به شما نشان می دهد دست به کنشگری در میدان عمل سیاست بزنید.
حدود شش ماه دیگر تا انتخابات ریاست جمهوری در ایران باقی مانده است فرصتی بسیار کم برای اخذ تصمیم گیری های بزرگ و برنامه ریزی احزاب و جریان های سیاسی برای مشارکت در امر انتخابات؛ طبعا فراگیری بیماری کرونا نیز در این میان مانع بسیار مهمی در شکل گیری جلسات و محافل تصمیم گیر انتخاباتی شده است.
از دیگر سو شاهد پیروزی جو بایدن نامزد حزب دموکرات در ایالات متحده آمریکا هستیم کسی که در آخرین مقاله ای که در cnn درباره ایران نوشته خود را متعهد به بازگشت به معاهده برجام و در عین حال سختگیری در سیاست های منطقه ای، سلاح های موشکی و نیز موضوعات حقوق بشری دانسته است. به نظر می رسد با توجه به شرایط بغرنج اقتصادی ناشی از سوء مدیریت و نیز آسیب دیده از تحریم های بی سابقه هیات حاکمه ایالات متحده در دوران دونالد ترامپ و نیز نوع مواجهه با دولت جدیدی که مقرر است تا ٧٠ روز دیگر در آمریکا روی کار بیاید ما در یک دالان تنگ و وضعیت در حال گذار می باشیم.
با توجه به این شرایط رئیس جمهور آینده ایران باید در میان هر دو جناح اصلی کشور دارای مقبولیت نسبی باشد. علاوه بر قدرت تعامل بالا و توان هماهنگی با آیت الله خامنه ای در سطوح کلان تصمیم گیری و جلب اعتماد ایشان لازم است لااقل در سیاست ها و مناسبات برون مرزی با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قادر به ایجاد مفاهمه در اصول کلی و خلق یک زبان مشترک در حوزه سیاست خارجی و روابط بین الملل باشد مهم تر از همه آنکه درک صحیح و واقع بینانه ای از ماهیت مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشور و راه های برون رفت از آن و فهم واقع بینانه ای از ملزومات آن را در کنش با دیگر قوای کشور را داشته باشد.

این گونه به نظر می رسد که چنین ویژگی هایی در سپهر سیاسی ایران در کاراکتر و وجنات علی لاریجانی است؛ سیاستمداری پخته، کارکشته و عاقل که اگر برنامه ای مدون و مشخص برای مصائب و مشکلات امروز ایران داشته باشد می تواند محل تفاهم و اجماع نیروهای سیاسی کشور برای عبور از این دالان صعب تاریخی باشد. آنچه که قابل پیش بینی است افرادی که در هر دو جناح اصلی کشور مشی میانه و معتدلی ندارند با گزاره هایی چون علی لاریجانی مخالفت خواهند کرد و طبعاً قابل پیش بینی است نیروهایی نظیر جبهه پایداری مطلقا حضور او را برنخواهند تابید لکن در طیف اصلاح طلبان فضا به گونه دیگر است؛ اولا جریان هایی که با میانه روی مشکل دارند شانسی برای تائید نامزدهای مدّنظرشان در شورای نگهبان ندارند فی المثل مطرح نمودن شخصیت محترمی نظیر محمدرضا خاتمی در جای خود فاقد عیب و ایراد است و حتما ایشان و تیپ هایی چون او دارای پتانسیل ها و توانمندی های فراوانی هستند لکن آنان خود بهتر از هر کسی از نوع واکنش نهاد مسول در امر نظارت بر انتخابات نسبت به تائید یا رد صلاحیت شان آگاه هستند اما با توجه به عقلانیت و تدبیری که از این جمع انتظار می رود حمایت از نامزدی که درک، شناخت و تحلیلی جامع از مشکلات کشور داشته باشد، هویت و موجودیت نیروهای سیاسی کشور را به رسمیت شناسد و در ترکیب دولت از انسان های توانمند، عاقل و مجرب اصلاح طلب و اصولگرا بهره مند گردد و کشور را در مسیری پیش برد که سایه شوم جنگ و نزاع را از آن دور و مسیر تعامل را در روابط خارجی بهبود بخشد و بر فضای کسب و کار کشور سامان بخشیده و رکود فعلی را از این حالت خارج گرداند دور از انتظار نیست؛